Deze foto vertelt een verhaal, een verhaal van een dag, maar meer nog dan dat, een verhaal over mij. Loes, in het Spaans “Luz” (licht), een naam afgeleid van Louis, de zonnekoning. Wat zie ik op deze foto? Ik zie mezelf omhoog kijken, ik zie mijn verbinding met licht.
Ik kijk omhoog omdat ik niet de langste ben, maar vooral ook omdat ik geloof in groei, altijd positief ben, geloof in kansen en mogelijkheden. Zelfs, of juist, op de momenten waarop je het niet meer weet. Als je in een studie zit die niet bij je past, werkt op een plek die je moe maakt, of een relatie hebt die je afbreekt in plaats van opbouwt. (ja, ik spreek uit ervaring…)
Juist dan, op dat allermoeilijkste moment, kun je toch verder als je kunt luisteren naar je lichaam, je innerlijke wijsheid, je innerlijke stem, je eigen licht. Dat is er, maar het wacht op ontdekking. Ont-dekking. Het deksel eraf, het er laten zijn, er gebruik van maken. Want vaak is wat er onder dat deksel zit zo sterk dat wij zelf of anderen er bang voor zijn geworden. En dan kan je het maar beter wegstoppen. Dat is veel veiliger.
Zo heb ik mijn intuïtie jarenlang weggestopt, want die is zo sterk, dat het soms meer een last is dan een lust. Vond ik. Maar nu niet meer. Mijn intuïtie is zuiver, vertelt me wat ik en anderen nodig hebben, nodig hebben om te groeien en steeds meer onszelf te zijn. Mijn intuïtie is mijn kracht. En daardoor kan ik ook de docent, kunstenaar en coach zijn die ik ben.
Wil jij ook ontdekken? Ik hoor graag van je.
